عشق و ازدواج

ايدز و مسائل جنسي:زنگ خطر به صدا درآمده است. سالها مسئولان ما زمان داشتند
تا روش هاي مبارزه با زياد شدن ايدز را در جوامع امروزي به كار بگيرند.
ايدز و انقلاب جنسي
اما متاسفانه به خاطر كوتاهي آنها ويروس افزايش پيدا كرده است. انقلاب جنسي به معني اين است
كه در دهه ۱۹۶۰ آمريكا و با داخل شدن قرص هاي ضد بارداري و تغييراتي كه در نوع ارتباط جنسي اتفاق افتاده بود
امروزه عادي شده است.
اين تغيير زياد اجتماعي خطا درانقلاب ۱۹۶۸ در فرانسه و با شعارهاي دانشجويان خود را نمايان كرد.
با گذشت اين انقلاب مفاهيمي كه تا قبل از آن باشد كه مواجهه بودند به عنوان روش زندگي شناخته
شده اند. اين عوض شدن طرز فكر را در كتاب روان پزشكان قسمت انحرافات جنسي مي توان مطالعه كرد.
تغييراتي كه در دو دهه اخير در ايران اتفاق افتاده است اين امكان را به وجود مي آورد كه اصلاح انقلاب
جنسي را براي آن استفاده كنيم. در دهه ۱۳۶۰-۷۰ تبليغات در ارتباط با مسايل جنسي محدود
كتابهاي دوران پهلوي مي‌باشد.
آموزش دادن در اينجور موارد صحبتي براي بازگو كردن نبود و برخي از والدين مي توانستند از گناه اين
موضوع بگذرند و مسائل را به طور واضح براي فرزند خود توضيح دهند.
در محيط هاي سختگيرانه و گوشه گير از جهان اقسام خرافات و عقيده‌ هاي خنده دار درباره ي
مسئله ي جنسي تشكيل شده بود كه بعضي از افراد دچار اضطراب و بعضي ديگر را از مسئله جنسي
دور كرده بود. مسئله ي اطلاعات در مورد مسائل جنسي را مي‌توان در موفقيت ازدواج مشاهده كرد. هنگامي
كه از طرف مسئولان اعلام شد كه درصد دليل جدا شدن زوج از هم به خاطر مسئله جنسي بوده است
واضح است كه اين بحران در نسل ۱۳۶۰-۷۰ تا چه حد افزايش داشته است. و به زبان واضح مسئله جنسي
با اضطراب و بدون رضايت انجام مي شد.


مربوط به چهار دهه گذشته مي باشد. بدن در سال‌هاي انقلاب مورد توجه قرار نمي گرفته است. ساده بودن
در خوراك لباس پوشيدن و آرايش كردن از طرف روايت رسمي ترويج مي شد.
به آساني در مقابل گلوله قرار مي گرفت از خود گذشتن در آن سال‌ها افزايش داشته است. اما با تغيير در
انقلاب ۱۳۵۷و عمده شدن شخص در مقابل جمع ، توجه به بعد بيشتر شد.
بعد از محموله براي كشيدن بار در انقلاب نبود بدن قسمتي از تولد و لذت بود حتي اگر اين نظر مخرب بود.
نسلي كه در زمان سيطره نئوليبراليسم ، اختلاف فردگرايي گزافه بازار از يك طرف و مديريت حفاظت
حاكميت و مسئله جنسي را با خود حمل مي كرد.
اختلاف به سوي آزادي در امر جنسي عملكرد زير را كه مديريت حفاظت از كارانه از بالا، قانوني بودن و توان
خود را در خشنود بودن از حكومت از دست داده و در مقابل هژموني سينه سپر كرده بود. اين مقاوم بودن
شكننده را در آغاز در ممنوع بودن ويديو ها ، وعده ها ماهواره و سپس محيط اينترنت مي توان مشاهده
كرد.


ممنوعيت ها دونه به دونه با شكست مواجه شدند و در مقابل امواج جهاني اطلاعات تسليم شدند. بعداً
در زماني كه مالكيت خصوصي تشويق مي شد به مالكيت شخص درآمد تا اين دفعه به عنوان سوژه
در اختيار بازار قرار بگيرد. بدني كه ميشود با آن همه كاري صورت داد. امر جنسي نيز به شخص در
مفهوم كلي تر به بازار عرضه شد.
بر مسئله جنسي در كانتكست ناهماهنگي عملكرد دوران سازنده و نئوليبراليسم نيز نور بتابد. شايد به
وجود آوردن رابطه ي بين ناهماهنگي و ارتباط جنسي جاي تعجب باشد ، اشخاصي كه در زمان
دوره ي رشد آموزش مي بينند كه به اطرافيان اعتماد نكنند ، رابطه را فرصت طلبانه و به صورت
خود خواهي در پيش گيرند و منبع هاي كمياب يا غير قابل پيش بيني فكر كنند امكان دارد بلوغ زيست


شناختي و فعاليت جنسي را زودتر از زمان موردنظر تجربه كنند و روابط داراي لغزش را ادامه دهند.
در واقع ميزان افزايش ناهماهنگي در يك جامعه تصويري بدون امنيت در ذهن اشخاص آن جامعه به
وجود مي آورد كه موجب مي شود به صورت ناگهاني رابطه طولاني مدت يعني سازمان رسمي يا
غيررسمي در شراكت جنسي شكست بخورند مي توان گمان كرد تجربه ناهماهنگي فرايند اقتصادي و
اجتماعي در سي سال پس از جنگ، تصوري به اين صورت در جوانان ما رخ داده است: دم را غنيمت شمار
كه فردايي در كار نيست.
به صورت خلاصه بايد گفت آنچه را كه درباره ي انقلاب جنسي از آن صحبت شد امري است كه ادامه
دارد كنترل رابطه جنسي در نبود اتفاقات اجتماعي دنبال ترقي بودند و ياد دادن نظام مند به صورت
تبعيت شخصي در كانتكست ناهماهنگي و حاضر بودن در بازار عمل مي كند.
تعداد شريك هاي جنسي و نبود وفادار بودن زوج ها نسبت به يكديگر يكي از نتايج اين انقلاب پنهان
مي باشد.


شركت در شريك بودن اشخاص با يكديگر كه در رابطه زوجين به عنوان طلاق بازگو مي شود
اگرچه اگر در ذات خود نشاني از جامعه‌اي آسيب زده دارد، ولي آنچه كه مسئله را مورد توجه و دقت
جامعه ‌شناسان و نه اخلاق گرايان مي كنند به وجود آمدن بيماري هاي داراي انتقال از راه جنسي و از
همه پر اهميت تر ويروس اچ آي وي مي باشد.
آيا ميشود ميزان جرم ها را در جامعه از تعداد زندانيان آن تشخيص داد؟ رابطه مستقيم ميان جرم و
جنايت در جامعه و تعداد افراد محكوم موجود نمي باشد، هرچند كه ارتباط با معنا شمارش ميان اين
دو موجود باشد. تعداد زندانيان در يك جامعه به عملكرد پليس و نيروي انتظامي ، بستگي به نوع
قوانين موجود در آن كشور و وقتي ماندن مجرمان در زندان دارد.
در حالي كه امكان دارد در حاشيه داغ آن گروه، جرم هاي در حال اتفاق افتادن باشد كه پليس و
دستگاه قضايي بنا به درخواست دخالت در آن نباشند و به حاشيه كشاندن و به اصطلاح
” گتوئيزه ” كردن آن گروه ها را دستور كارشناس بدهد.


به عنوان مثال گروه هاي حاشيه نشين شهرها امكان دارد در مواد مخدر و پرخاشگري تنفس كنند، اما
نيروي انتظامي نتوانند در آن حاشيه هاي داغ اجتماعي دخالتي داشته باشند و به همين ترتيب اين اشخاص
به زندان نروند.
مجرمان و حتي جنايتكاران تا حد زيادي قرباني وضعيت اجتماعي و ناهماهنگي هاي موجود مي باشند
ولي مقصود از مثال بالا نه به خاطر مجرمان با بيماران مبتلا به اچ آي وي ، بلكه بررسي عملكرد
بود كه موجب اشتباهات شمارشي هاي بسياري مي شود و روش هاي غلط در مبارزه با به وجود آمدن
اين ويروس را به دنبال دارد.
به زباني روشن تر جستجوي مسئله شيوع و به وجود آمدن ويروس ايدز، از نظر تعداد مبتلايان به
بيماري AIDS در بهترين حالت خود يك عملكرد ناقص مي باشد.
شماره هاي فعلي بر اساس نمونه گرفتن در زندان ها و بازداشت گاه ها ، مركز هاي انتقال
خون، يا پيدا كردن ناخودآگاه آن توسط بيماران و يا از همه بدتر در مرحله آخر بيماري و به دليل
آشكار شدن علامت AIDS مشخص مي شود.


بر طبق الگوريتم هاي رياضي موجود در اين شمارش معين يك ضريب معين ضرب صورت مي‌ گيرد
و ميزان افراد مبتلا به ويروس اچ آي وي تعيين مي شود.
با توجه به آنچه كه در بخش انقلاب جنسي گفته شد ، ايران هم در دنياي امروز گوشه گير مي باشد.
موج هاي اوليه شيوع بيماري كه از شيوه انتقال خون و سرنگ‌هاي آلوده شده مخصوصاً در زندان
مي باشد و اين موج ها حداكثر خود عبور كرده اند و ميزان منتقل كردن ويروس از اين روش كمتر از
قبل مي باشد.
(علي رغم مقاومت هاي بدون اثر كه براي پخش رايگان سرنگ استريل و كاندوم وجود دارد). آنچه
كه در يك اجتماعي داراي خطر مي باشد، افزايش رابطه ي جنسي بدون مهار كردن در عمق جامعه
مي باشد.
مردها و زنان جوان جامعه ما از روش هاي ياد گرفتن رسمي و در دوران بلوغ با طرح حفاظت از
خود يا شريك جنسي خود آشنايي ندارند. نه تنها در ياد گرفتن رسمي بلكه در رسانه هاي گروهي كه
زماني قرار بود، دانشگاه هاي اين جامعه محسوب شوند هم صحبت كردن درباره ي كاندوم ممنوع بود.
بي تعارف بايد گفت كه كاندوم جزو سلاح هايي مي باشد كه ما براي جلوگيري از منتقل شدن
بيماري ها از شيوه تماس جنسي مي كنيم.


اگر در جوامع ما براي استفاده و كاربرد اين سلاح آموزشي داده نشود، و آن را در دسترس ديگران
قرار ندهيم و استفاده از آن را تحسين نكنيم، بايد انتظار بيماري ايدز را بكشيم.
تا قبل از پيدايش و افزايش شبكه هاي اجتماعي شايد اين جواهر قابل اعتماد بود كه يادگيري استفاده از
كاندوم به اطلاعات قبل از دوره ي نوجواني صورت ميگيرد ولي در چند سال اخير موجهاي آگاهي
جامعه ما را آگاه كرده است و هرگونه فيلم ، كتاب و يا تصوير به آساني در دسترس همه گروه‌هاي
سني قرار مي گيرد.
اگر امروزه مخالفتي براي يادگيري استفاده ازكاندوم موجود مي باشد بهتر است به محققان حوزه هاي
اجتماعي اجازه داخل شدن به محيط مدرسه ها را بدهند تا ميزان اطلاعات جنسي و راه دست پيدا
كردن به اين آگهي در نوجوانان اين دوره مورد سنجش قرار بگيرد.


تقريباً و قبل از انجام اين سنجش مي‌توان همان كرد كه آگاهي هاي نوجوان ما در مورد امرجنسي به
هيچ عنوان كم نمي باشد ، اگرچه با خرافات و اطلاعات نا مطلوب مي باشد ، كه اين موضوع رنج آور
مي باشد.
در دسترس بودن كاندوم موضوع ديگري است. پس از عوض شدن سياست‌هاي مديريت فرزندان و
تحصيل به وجود آوردن فرزند ، متاسفانه پخش شدن رايگان كاندوم و قرص هاي ضد بارداري در
مركز هاي بهداشتي تعطيل شد. اين تعطيلي اولاً موجب شد كه باره جلوگيري از بارداري بر دوش
زنان بيافتد و مسئوليت مردان كمتر شود، دوم موجب شود تنها منابعي كه زنان خانه‌دار و كساني كه
در روستا زندگي مي كنند و مي توانستند بدون دشواري كاندوم تهيه كنند ، از دسترس آنان خارج
شد. بدون مسئله قيمت كدام زني در ايران توانايي اين را دارد كه به آساني در داخل داروخانه شود و
كاندوم بخرد؟ در واقع محيط هاي اجتماعي اعتراف كاندوم آنقدر با ممنوعيت پيوند خورده كه تهيه
كردن آن از داروخانه نه تنها براي خانوم ها بلكه براي مردان هم دشوار مي باشد.
به عنوان يك توسعه ميتوان در دستشويي رستوران هايي كه محل جمع شدن جوان ها ميباشد
دستگا ه هايي نصب كرد كه به صورت نقدي يا اعتباري توانايي تهيه كاندوم به وجود آيد و در آن
بروشورهاي براي طرز استفاده از آن قرار دهند.


اين بروشور ها توانايي اين را دارند كه بيماريهايي كه از طريق ارتباط جنسي انتقال داده مي‌شوند راهنمايي
كنند. بدون آنكه به ديگران اخلاق را آموزش بدهند، مسئوليت در برابر شريك جنسي را يادآوري مي‌كنند. با
اين طريق تهيه كردن كاندوم راحت تر مي شود. در اين صورت جوانان را مورد هدف قرار مي دهيم و تا
حدودي اطلاعات نظام‌مند را بيشتر مي كنيم. در مقاله هاي قبل به مسئله هايي مثل ترس و در مورد
بيماري ايدز خوانديد و درباره ي طريقه مبارزه با اين بيماري را ديديد.
اين راه پخش شده دارو، باعث مي‌شود كه اين بيماري در سطح جامعه كم شود و به خاطر نزديكي و قابل در
دسترس بودن پزشكان خانواده شريك هاي جنسي ، عوامل صدمه رسانده و طريقه پاسخ به معالجه
راحت تر شده و قابل جلوگيري مي باشد. اگر پزشكان خانواده ۲ روز فعاليت كنند و بيماران به آنها اعتماد
كنند احتمال دارد بتواند شريك هاي جنسي آنها را بهروش ياد داد و يا اطلاعات جنسي را پخش كرد و بيشتر شود.


از طرفي ديگر امكان معالجه pep(pre/post exposure proohylaxis) به وجود مي‌آيد. بدين
معنا كه اشخاصي كه در خطر قرار دارند(رابطه ي جنسي نا متناسب، داخل شدن سوزن كثيف به دست،
جنين سلامت در رحم مادر مبتلا و…...) گرفتن روزه مخصوصي از داروها تا حد امكان از مبتلا به بيماري در امان مي‌مانيد.


اين عملكرد فقط در مواردي آسان مي شود كه پزشك تشخيص دقيق از سوژه به دست بياورند و در
نزديك اشخاص قرار داده شود. پزشك خانواده مي‌توانندبا بيماري ايدز باشد. عملكردي كه در مورد تحول
سالم بودند مورد غفلت قرار گرفته است. در پايان اينكه زنگ هاي خطر به صدا درآمده است. بيماري كه در
اجتماع به وجود آمده است. سالها مسئولان زمان داشته اند تا شيوه هاي مبارزه با اين بيماري را در جامعه
به كار بگيرند ،اما متاسفانه كوتاهي اتفاق افتاده است و ويروس در حال داخل شدن به مرحله ي افزايش يافتن مي باشد.


زمان آن رسيده است كه محققان پيشرفت كنند و اعلام كنند كه نه تنها بايد با ترس اين بيماري و امر
جنسي مبارزه كرد بلكه بايد عملكرد هاي اجتماعي مانند پخش رايگان كاندوم در عمل قرار بگيرند. در امر
معالجه پزشك خانواده و عملكرد اجتماعي پخش دارو پر اهميت مي باشد و بايد از قبل گسترش يابد.
دولت در اين زمينه وظيفه سختي دارد و سه سازمان وزارت بهداشت و معالجه، آموزش و پرورش و صدا و
سيما بايد براي مبارزه با اين بيماري همكاري كنند بدون آنكه به عملكردهاي منفي اجازه اتفاق افتادن
بدهند. وقت طلايي مبارزه با بيشتر شدن بيماري تمام شده است ولي هنوز مي‌توان با همكاري در
مقابله با حمله ي اين بيماري كه در بستر ناهماهنگي اجتماعي و آگاه نبودن به گسترش خود ادامه مي
دهند مقابله كرد وقت را بايد دريافت كرد كه پايدار نيستيم و در مقابل آن پاسخگو هستيم.

منبع: مشاوره آزاد جنسي و زناشويي - ايدز و مسائل جنسي